บทนำ

เชื่อว่าหลายคนคงมีสักครั้งหนึ่งในความคิดว่าอยากเขียนเรื่องราวของตนเองหรือครอบครัว หรือความทรงจำให้ออกมาในรูปแบบของหนังสือ อัตชีวประวัติ หรือนิยาย แต่อาจจะไม่ได้เรียงตอนหรือมีพลอตเรื่อง เป็นแบบคิดเรื่องไหนอยากเขียนเรื่องอะไรก็จะเขียนก่อน ผมก็คือคนหนึ่งที่คิดแบบนั้น แล้วผมก็พอจะมีความถนัดทางการพิมพ์การเรียบเรียงความคิดออกมาเป็นตัวหนังสือเสียด้วยแม้จะไม่ใช่นักเขียนหรือนักแต่งนิยายมืออาชีพก็ตาม

เรื่องนี้อยู่ในความคิดมานานแล้ว แต่ก็คิดว่าเดี๋ยวจะ ๆ ๆ แล้วเวลาก็ผ่านไปปีแล้วปีเล่า โดยไม่ได้เขียนสักที วันนี้ั 28 มิถุนายน 2565 เวลาราวตีสอง ก็น่าจะได้ฤกษ์มาเขียนบทนำไว้ก่อน และตัดสินใจเผยแพร่ผ่าน blogspot เพราะว่าจะได้อยู่ยาว ๆ ไปคู่กับเว็บของ blogger.com ข้อดีคือเราไม่ต้องเสียค่าต่ออายุโดเมนเนมและเช่าเว็บโฮสติ้ง เผื่ออีก 10 ปี 20 ปี หรือ 50 ปี แล้ว Google และ blogspot ยังอยู่ในบรรณพิภพนี้ก็อาจจะมีลูกหลานตระกูลแต้ (แต่สุขะวัฒน์) ผ่านมาอ่าน แล้วรับรู้เรื่องราวจากประสบการณ์ของผมที่บันทึกไว้เท่าที่ผมจะมีใจ มีเวลา มีแรงมาบันทึก โดยวันใดวันหนึ่งเมื่อมีเรื่องราวมากพอ ผมก็อยากจะพิมพ์ออกมาเป็นหนังสือ เอาตอนต่าง ๆ มาเรียงตามความน่าสนใจหรือหมวดหมู่อีกที หรือทำเป็น E-book เพราะไม่อยากให้เรื่องราวหายไปเร็วเกินไปนัก อยากให้เรื่องราว ประสบการณ์ของผมเองยังคงดำรงอยู่ในโลกของตัวหนังสือไปให้นานที่สุดเท่าที่จะนานได้ รวมถึงเรื่องเล่า ความทรงจำเกี่ยวกับบรรพบุรษที่ผมเคยคิดว่าแล้วก็แล้วกันไป คนเราเกิดมาก็ตายไป ไม่มีอะไรต้องจดจำ หรือคิดว่าไม่มีคนมาสนใจเรื่องของเราหรอก แต่ความเป็นจริงนั้นก็อาจจะมีใครผ่านมาอ่านก็ได้สักคน แม้มีใครสักคนมาอ่านสักประโยคหนึ่ง สักบทหนึ่งหรือบรรทัดหนึ่งแล้วได้แนวคิด ได้ข้อมูลค้นคว้าไปใช้ในการเรียนการศึกษา วิทยานิพนธ์ อ้างอิงถึง URL ของ Blog นี้สักนิด ผมก็ดีใจมากแล้ว และอย่างน้อยก็เหมือนเป็นบันทึกส่วนตัวของผมด้วย มีหลายอย่างมากที่ผมอยากนำมาลงในระบบอินเทอร์เน็ต ฝากไว้ในรูปแบบดิจิทัลทั้งข้อความ ภาพถ่ายต่าง ๆ

อีกอย่างที่ผมริเริ่มอยากลงมือเขียน เพราะคิดว่ามันจะเป็นสิ่งที่อยู่ได้นานที่สุดและมีโอกาสให้คนมาอ่านได้ ผมและครอบครัวเป็นคนธรรมดาชาวบ้าน ไม่ได้เป็นตระกูลเจ้าสัว หรือมียศศักดิ์ และผมก็ไม่ได้จะมีเมียหรือลูกแน่ ๆ อีกหน่อย บ้าน สิ่งของ ตู้ไม้ที่คุณพ่อของคุณย่าทำขึ้นมาด้วยฝีมือช่างที่สืบทอดมาจากเมืองจีน พระพุทธรูปต่าง ๆ ของคุณปู่และคุณพ่อที่สะสมไว้ ตำราบทสวดมนต์จีนของคุณย่า หนังสือและของสะสมต่าง ๆ ของผมเอง สิ่งต่าง ๆ เหล่านี้อีกหน่อยก็คงหายไปบ้างหรือเสื่อมสลายผุพังไปตามกาลเวลา หรือมีใครสักคนมารับช่วงดูแลต่อไปนานเท่านาน แต่อาจจะไม่มีใครรู้ประวัติที่มา ของบางอย่างผมอยากจะมาบันทึกลงภาพในบล็อกนี้ไว้เลย จะได้เก็บบันทึกไว้ในหน้าหนึ่งของประวัติศาสตร์ฉบับชาวบ้าน ๆ นี่ล่ะ ถ้า Blogger ยังไม่ปิด ก็จะอยู่ตลอดไป ประมาณว่าถ้าผมไม่อยู่บนโลกนี้แล้วเมื่อไร ก็มีสิ่งที่ผมและตระกูลเราฝากบันทึกไว้ ใครจะรู้อีก 1000 ปี ก็อาจจะมีคนมาอ่านก็ได้นะ ถ้าคุณคือคนในอนาคตมาอ่านล่ะก็ ผมขอทักทายสวัสดีและขอบคุณคุณที่มาอ่าน☺

/*ผมเลือกภาพหมู่ของม้ามาประกอบในบทนำ เพราะมีเหตุผลคือ คุณย่าผมเกิดปีมะเมีย อีกเหตุผลคือเป็นสัตว์มงคลตามความเชื่อของคติจีน นิยมติดภาพม้า 8 ตัวไว้ที่ผนัง เชื่อว่าจะนำมาซึ่งความสำเร็จ ส่วนตัวผมว่าเป็นตัวแทนของการเดินทางของชีวิตของคนเรา กว่าจะมาเป็นเราทุกวันนี้ ก็มีครอบครัว บุพการี สังคมที่อยู่กับเรามา รุ่นแล้วรุ่นเล่า และชีวิตยังคงดำเนินต่อไปจากรุ่นสู่รุ่น ส่วนภาพที่เป็นส่วนหัวของบล็อก เลือกภาพนกเขา เพราะคุณปู่ของผมชื่นชอบนกเขามากเป็นชีวิตจิตใจ */

แนวคิดของการเขียนเรื่องราวในบล็อกนี้ ผมมีแรงบันดาลใจมาจากนิยายที่เคยอ่านตอนเด็ก  ๆ เรื่อง อยู่กับก๋ง ผมก็อยากบันทึกเรื่องราวออกมาในทำนองนั้น (ถ้าทำได้นะ) ผมอาจจะต้องกลับไปอ่านอีกครั้งเพื่อให้รู้วิธีการเขียน เพราะมีเรื่องราวในความทรงจำที่อยากถ่ายทอดเก็บเอาไว้ อยากให้ญาติ ๆ ที่โตมาด้วยกันได้มาลองอ่านด้วย เผื่อเค้าจะมาช่วยเติมเต็มความทรงจำ ใครสนใจเรื่องราวของครอบครัวคนไทยเชื้อสายจีน ที่ตั้งถิ่นฐานอยู่ย่านวงเวียน22 กรกฎา ก็มาอ่านได้ แต่บอกไว้ก่อนว่าผมเป็นคนที่ไม่ได้มาเขียนถึงข้อเท็จจริงหรือวิชาการใด ๆ นะ เพราะทุกอย่างจะมาจากความทรงจำและเรื่องราวที่อยากเล่าเท่านั้น ถ้าเรื่องราวต่าง ๆ ทำให้คุณได้เห็นภาพ หรือได้ความรู้ ความบันเทิง ได้ไอเดีย ผมก็ขอยกความดีให้กับบุพการีและบรรพบุรุษที่ผมขอเอ่ยนามไว้ ณ ที่นี้ ทั้งท่านที่มีชีวิตอยู่และท่านที่เดินทางไปก่อนแล้ว

นายธวัชชัย แต่สุขะวัฒน์ นางสุปราณี แต่สุขะวัฒน์ คุณปู่และคุณย่า ผู้มีใจเมตตาอารี เลี้ยงดูผมมาตั้งแต่เล็ก ผู้มีพระคุณตลอดกาล

นางสุวรรณา แต่สุขะวัฒน์ เหล่าโกว ที่เหมือนเป็นพระโพธิสัตว์ประจำบ้าน คอยช่วยเหลือเด็ก ๆ ในบ้านทุกเรื่อง

นายศิริชัย และนางเสาวนีย์ แต่สุขะวัฒน์ และครอบครัว เหล่าเจ่กและเหล่าซิ่ม น้องของคุณปู่ ที่ช่วยเหลือดูแลครอบครัวผมมาตลอด

นายบุญชัย และนางสุวรรณี แต่สุขะวัฒน์ และครอบครัว เหล่าซ้ยเจ็กและเหล่าซ้ยซิ่ม น้องของคุณปู่ 

นายประทีป แต่สุขะวัฒน์ นางศิริเพ็ญ ภาคี ปะป๊าและคุณแม่ ที่ผมคิดถึงอยู่เสมอ และคุณแม่บุญธรรม นางสุพร แต่สุขะวัฒน์

ขอบคุณ Google และ Blogger.com ที่ทำให้มีพื้นที่ในการสร้างสรรค์และบันทึกเรื่องราวผ่านโลกอินเทอร์เน็ต